Forum
Heb je zelf – persoonlijk of beroepsmatig – ervaring met het thema verbroken contact tussen ouder en kind, of heb je om andere redenen belangstelling voor dit thema? Op dit forum kun je voorbeelden bekijken van opmerkingen, vragen en suggesties die zijn binnengekomen. Ook kun je zelf meepraten.
Om te zorgen dat het forum voor alle bezoekers een veilige plek is, plaatst de redactie alle bijdragen onder pseudoniem. Wil je een vraag, opmerking of suggestie plaatsen? Mail je bijdrage dan naar info@verbrokencontact, onder vermelding van ‘forum’. De redactie beslist over plaatsing.
Hartelijk dank!
Anita Drost
Reactie op ‘Lotgenotengroep’ 4
Dag, Helaas weet ik niet van een lotgenoten groep.Ook ik zoek….Het is een “verborgen “probleemSchaamte speelt hier een grote rol....
read moreReactie op ‘Lotgenotencontact’ 3Ik ben een moeder van een dochter die vertrokken is met haar vriend. Mijn man andere dochter, onze familie, vrienden en ik hebben haar nu 1 jaar en 3 maanden niet meer gezien rn gesproken. Ik heb ook behoefte aan lotgenoten en zou graag lotgenoten treffen.
Ik ben een moeder van een dochter die vertrokken is met haar vriend. Mijn man andere dochter, onze familie, vrienden en ik hebben haar nu 1 jaar en 3 maanden niet meer gezien en gesproken. Ik heb ook behoefte aan lotgenoten en zou graag lotgenoten treffen. S.
read moreReactie op ‘Lotgenotencontact’ 2
Ik zou ook graag in contact komen met lotgenoten. Is er inmiddels al meer bekend over het bestaan van lotgenotengroepen? Ik woon in Eindhoven. N.
read moreReactie op ‘Lotgenotencontact’ 1
Beste redactie/mede-lotgenoten, Ik zoek een lotgenotengroep die specifiek inhaakt op het omgaan met een ouder met narcisme. Ik woon in de regio Ede-Arnhem Groet, P....
read moreReactie op ‘Rouwen om een levende moeder’ 9
Beste, Een verhaal waarin ik veel herken. Mocht je nog behoefte hebben voor contact dan kan dat. Warme groet, D.
read moreReactie op ‘Rouwen om een levende moeder’ 8
Beste, Zo herkenbaar wat je hier schreef. Inmiddels heb ik jaren met mijn families verbroken dankzij mijn moeder. Zij heeft ervoor gezorgd dat iedereen een hekel aan me kreeg. Mijn zusje is een nakoming en wij schelen 16 jaar met elkaar, toen zij kwam moest ik het huis verlaten dus met mijn 16e op kamers gaan wonen. Ik was zo groen als gras, bang kind wist niks van de wereld. Daar sta je dan gelukkig kon ik een kamer overnemen van een vriendin. Zij ging samenwonen met haar vriend en woonde toen onder begeleiding op kamers. Zij heeft ervoor gezorgd dat ik haar kamer kreeg voor toen 150 gulden per maand. Ik vertrouwde alles en iedereen en iedereen was mijn vriend zo puur en naïef. Via via te horen gekregen dat mijn moeder in het ziekenhuis ligt niet door mijn zusje of broers ingelicht. Voor mijn eigen gemoedsrust heb ik gebeld met het ziekenhuis en zij hebben mij doorgezet met mijn moeder. Was raar en vreemd na zoveel jaren geen contact mijn moeder te spreken. Ik hield het gesprek kort maar moest daarna enorm veel huilen ik liet mezelf gaan. Deze week even weer gebeld met het ziekenhuis kreeg te horen dat mijn moeder op de IC lag inmiddels geopereerd aan haar hart ook door niemand geïnformeerd. Vanochtend persoonlijk naar het ziekenhuis gereden en een verpleegster gesproken die mijn moeder verzorgd mocht niet veel zeggen. Ik heb haar verteld dat ik mijn moeder jaren niet gezien heb en verbannen door de familie. Zij vroeg of ik mijn moeder wilde zien, ik kon niet voelde me gerustgesteld door de verpleegster. Ben toen weggegaan wilde ook geen confrontatie met niemand. Tja, mijn moeder is zwaar narcistisch en daarin ook mijn zusje meegenomen monsterlijk. Ben zwaar vernedert en verstoten door hun, ik werd nooit uitgenodigd voor de feestdagen vergaten hun altijd. Hun gingen altijd samen op vakantie vergat mijn moeder mij altijd te vertellen. En zo vele dingen meer mijn moeder presteert zelf om mij een rouwkaart te sturen voor mijn verjaardag. Ik kan me geen mooie positieve momenten herinneren met mijn moeder. Ook nu tijdens haar ziekte bed komen alleen negatieve herinneringen naar boven. Ben nu 52 jaar, geen kids en ook geen partner na jaren sessies met psychologen een mooi stabiele leven kunnen opbouwen ben erg trots op mijn leventje en dit pakken hun niet van me af....
read moreReactie op ‘Rouwen om een levende moeder’ 7
Beste, wat naar voor je ik heb ook een soortgelijke situatie, alleen heb ik nog wel contact met mijn moeder. Ik wil ook wel contact met mensen die ook zoiets hebben meegemaakt.
read moreReactie op ‘Rouwen om een levende moeder’ 6
Wat ongelofelijk moedig van je om hier je verhaal te vertellen. Het klinkt mij zo bekend in de orenik ben enigst kind en ben altijd opgevoed door mijn moeder die narcistische trekjes had altijd boos en moeite met emotie tonen. De eerste 2 jaar van mijn leven heb ik in een kindertehuis gezeten omdat mijndirectie depressief was. Nooit heb ik van haar gehoord ik hou van je. Pas toen ik op mijn 18 de uit huis realiseerde ik mij dat dit geen gezonde relatie was.Wij hebben altijd een haat liefde verhouding gehad maar hoopte dat toen ik ging samenwonen en haar 1ste kleinkind ter wereld kwam dat daar verandering in kwam maar helaas het bleef het doorgaan zo erg dat ik de keuze heb gemaakt om het contact te verbreken nu 2 jaar geleden.Waar ik het meeste moeite mee heb is hoe ga je verder …: ik heb geen broers of zussen mijn vader was al uit beeld voordat ik hem kende. Familie heb ik niet van mijn kant. De kant van mijn man daarin tegen is er in overvloed en ben gezegend met een lieve zoon van 4 jaar en 2 bonus kindjes zoveel liefde die ik aan hun kan geven realiseer ik mij heel goed wat ik gemist dat doet vreselijk veel pijn.Ook al probeert mijn man mij daarin te helpen vraag ik mijzelf af doe ik er goed aan om met een professioneel iemand te bespreken of heeft dit gewoon veel tijd nodig om überhaupt te verwerken....
read moreReactie op ‘Rouwen om een levende moeder’ 5
Hoi, heb je intussen reacties ontvangen? Het is altijd zo moeilijk, zo niet niet uit te leggen dat er moeders zijn die niet van hun kind houden. Misschien is het een idee een lotgenoten groep op te richten. Alleen als je dit zelf hebt meegemaakt weet je hoe het is om je wees met ouders te voelen. Je mag mij altijd contacten. Liefs P.
read moreReactie op ‘Hoe?’ 3
Beste mensen Ik lees dat alle verhalen verschillend zijn. Het ‘hoe of waarom ‘vind ik niet zo belangrijk maar er is een ding wat van mijn hart moet, waarom krijgen ouders altijd de schuld? En waarom moeten ouders dan maar weer contact zoeken? Iedereen kent wel hun eigen verhaal,’Later doe ik het anders’.,of jij het bent of je kinderen ,,je krijgt altijd alles terug, hoe goed je het denkt te doen. In de ogen van je kinderen doe je het nooit goed. Ik heb mijn ouders nooit iets kwalijk genomen, ondanks dat ik niet altijd met hun eens was ,of makkelijk heb gehad. Zij hebben ook gehandeld in hun goedheid en misschien ook gedacht ‘ ik doe het later anders’ na de mogelijkheden en opvoeding die er waren. Elk verhaal staat op zichzelf, dat realiseer ik mij terdege, maar als een ouder vraagt ‘wat er is of waarmee heb ik je gekwetst ‘, verwacht je toch van je kinderen antwoorden? Gedraag je na je volwassenheid. Beide kanten hebben hun story, vind daar de tussenweg en wees open en eerlijk naar elkaar. Voor gescheiden ouders misschien nog een boodschap, een kind kiest nooit tussen een vader of moeder dat wordt hun opgedrongen. Please stop ermee! Dit moest even van mijn...
read more
Recente reacties