Onnatuurlijk

Ik ben een moeder van een dochter van bijna 28 en een zoon van 22 jaar. Mijn dochter heeft een paar maanden geleden het contact verbroken. Om het kort samen te vatten is haar jeugd nogal problematisch geweest qua gedragsstoornissen, dit is een te lang verhaal om te delen. Het doet mij vooral veel verdriet dat ik mijn twee kleinkinderen van 2,5 en 1 jaar oud nu niet meer kan zien. Aan de andere kant is er nu ook rust, al voelt dit alles heel onnatuurlijk aan. Ik zou erg graag in contact willen komen met lotgenoten. (Naam bekend bij de...

Read More

OPROEP: DOCUMENTAIRE

Gezocht: mensen die hun verhaal willen delen over het verbreken van contact met één of beide ouders. Lees meer >

Read More

valse verhalen en beïnvloeding

Ik zou graag in contact willen k0men met lotgenoten van ouders waarvan de kinderen geen contact meer hebben door valse incestverhalen en/of beïnvloedbare vriendjes. K.  

Read More

Reactie op ‘Grens bereikt’

Oef, wat een verhaal. Ik ben hier terechtgekomen omdat mijn zoon, verslaafd aan drugs, in de war voor het eerst in 12 jaar weer contact met me heeft gelegd. Blij en in de war tegelijk. Uw verhaal is al 4 jaar oud zie ik maar ik wil er toch op antwoorden. Het valt me wel op dat u geen woord vuilmaakt aan de jeugd van uw kinderen; wat moeten die het zwaar hebben gehad. U verwacht inleving; uw kinderen helemaal! Geen klachten over hoe eenzaam u bent. Ik ken het, ben ook alleen en heb geen verdere familie maar toch: klagen doe je niet als moeder. Je vraagt: heb je een leuke kerst gehad? Laat ze vertellen, bijt je tong stuk en wie weet vragen ze hoe uw kerst was. Dan zegt u: eigenlijk niks bijzonders gedaan, beetje saai eigenlijk. Niet met tranen in de ogen, gewoon de feiten benoemen. Ook zou ik eens tellen hoe vaak u het woord ‘ik’ gebruikt in uw verhaal, wat er mis is gegaan in uw leven maar veel empathie voor uw kinderen kan ik niet ontdekken.. sorry maar het viel me op. Ik ken het gevoel máár ik ben de moeder, ik heb ook fouten gemaakt en denk even aan uw eigen ouders: wat als je alleen hoort ‘we waren zoooo verdrietig dat je niet bij ….. (vul maar in) was. Je hebt niet gebeld. Ik heb gehuild omdat je mijn verjaardag vergeten was enz enz. Klinkt heel vervelend, als je andere ouder gewoon blij is je te zien en je daarom kunt vertrekken als kind doet dat pijn! Ik zoek nu naar een weg om het contact na alle ellende toch ietwat te herstellen, als ik weet hoe het met mijn zoon uit 1978 gaat en we af en toe een appje zouden sturen ben ik al blij. Ik denk ook aan ZIJN pijn en ellende, hij heeft ook nogal wat meegemaakt. Hou daar rekening mee, ze zijn u niets verschuldigd na zo’n akelige jeugd....

Read More

Reactie op ‘Lotgenoten Arnhem’

Ik kom graag in contact met jullie; breuk met mijn zoon. Ik woon ook in Arnhem. J.

Read More