De breuk

‘Mijn moeder was bang dat het ten koste van haar huwelijk zou gaan als ze contact met mij zou houden’

In ons land is ongeveer 1 op de 10 ouder-kindrelaties verbroken. Soms komt dat doordat de zoon of dochter zijn of haar ouder – tijdelijk of voorgoed – niet meer wil zien, soms doordat de ouder het contact met zijn of haar kind verbreekt.

Aan een breuk tussen ouder en kind gaat een hele geschiedenis vooraf en mensen grijpen vaak pas naar dit middel als ze geen andere mogelijkheid meer zien; breken is vaak een wanhoopsdaad, een noodgreep.

Het contact verbreken gaat voor beide partijen meestal gepaard met veel verdriet, boosheid, machteloosheid, schaamte, schuldgevoel en depressie. Ook voor de eventuele kleinkinderen, broers en zussen kan de contactbreuk een belasting zijn.

Moet je een breuk dan niet te allen tijde voorkomen? Een aantal mensen ervaart breken vooral als een opluchting – is het in sommige gevallen beter om geen contact meer met elkaar te hebben? Is het kiezen tussen twee kwaden, of zelfs kiezen tussen breken of ernstiger geweld, emotioneel instorten of suïcide? Kan een tussenoplossing nog soelaas bieden, in de vorm van een bepaalde emotionele afstand om te voorkomen dat je je telkens weer teleurgesteld of gekwetst voelt? Kan een tijdelijke breuk rust geven en tot nieuwe inzichten leiden?

Moeilijke vragen, waar veel mensen mee worstelen en hun eigen antwoord op proberen te vinden.

 

Meer over Verbroken contact:

Verbroken contact

Wat aan de breuk voorafgaat

Rouw

Opkrabbelen en herstel

Wat te doen als