Forum
Heb je zelf – persoonlijk of beroepsmatig – ervaring met het thema verbroken contact tussen ouder en kind, of heb je om andere redenen belangstelling voor dit thema? Op dit forum kun je voorbeelden bekijken van opmerkingen, vragen en suggesties die zijn binnengekomen. Ook kun je zelf meepraten.
Om te zorgen dat het forum voor alle bezoekers een veilige plek is, plaatst de redactie alle bijdragen onder pseudoniem. Wil je een vraag, opmerking of suggestie plaatsen? Mail je bijdrage dan naar info@verbrokencontact, onder vermelding van ‘forum’. De redactie beslist over plaatsing.
Hartelijk dank!
Anita Drost
Rouw na overlijden van moeder die contact verbrak
Ik ben er afgelopen week via Facebook achter gekomen dat mijn moeder twee weken eerder was overleden. Zij had uitdrukkelijke instructies achtergelaten dat wij als haar dochters niet op de hoogte hiervan gesteld mochten worden. Dat dat toch nog redelijk snel gebeurd is, is te danken aan mensen die vonden dat wij recht hadden om het te weten. Mijn moeder heeft drie jaar geleden het contact verbroken na wat een lang verhaal is. Kort gezegd: zij kon geen goede moeder zijn door een gebeurtenissen uit haar jeugd en in haar relatie met haar partner. Ik kon geen goede dochter zijn omdat ik niet mezelf kon zijn, ik voelde me onveilig bij haar en nooit goed genoeg. Ze viel om het minste of geringste uit en haar gedrag bestond uit wat ik noem “gestold wantrouwen”. Dat is ook uiteindelijk de reden voor de breuk geweest: we vertrouwden elkaar niet. Het was zeker geen slecht mens, ze kon alleen niet op een volwassen manier met het leven en alles wat dat voor haar meebracht omgaan. En ik kon daar dan niet meer mee omgaan. Na de breuk heb ik er best wel lang over gedaan om in een zachtere stand te komen. Ik was eerst heel wrokkig en boos. Ik schreef in gedachten brieven vol beschuldigingen en wilde haar pijn doen. Ik wilde haar vooral laten zien hoe erg haar gedrag me gekwetst had. Ik heb niks gedaan of gestuurd. Het hielp wel. De laatste tijd kwam ik in een zachtere modus en kon ik haar begrijpen en zelfs wel vergeven. Ik was van plan haar een kaart te sturen om haar dat te vertellen. Het kwam er niet van. Ik was ook wel een beetje bang voor afwijzing of anders: weer terecht te komen in het spel van aantrekken en afstoten dat zij speelde. Nu is zij dus overleden en ik verbaas me over het grote verdriet dat ik voel. Ik rouw om een moeder met wie het contact verbroken is. Ik weet dat ik altijd wel een heel sterke wens had om een band met mijn moeder, ik wilde haar erkenning, haar blijheid met mijn aanwezigheid in haar leven. Nu zij is overleden zal dat niet meer gebeuren. Daar is verdriet over, maar er is meer. Ik mis haar ook. Ik had dit zo niet gewild en ik voel me ook schuldig en vraag me af waarom ik het kaartje met begrip en vergeving en de gekochte theepot (ze spaarde theepotten) niet opstuurde. Ze had waarschijnlijk niet gereageerd, maar misschien wel geweten dat ik niet meer boos op haar was. Nu kan dat niet meer. Ik merk dat het me oplucht om dit zo op te schrijven. Ik mag van mezelf wel verdrietig zijn. Ze was en blijft mijn moeder. Ik vind het schuldgevoel en spijt lastiger om mee om te gaan. Ik zoek mensen die dit herkennen. Weten dat de breuk goed was en je toch schuldig voelen, zeker na een overlijden waardoor de kans op herstel van de breuk weg is....
read morevalse verhalen en beïnvloeding
Ik zou graag in contact willen k0men met lotgenoten van ouders waarvan de kinderen geen contact meer hebben door valse incestverhalen en/of beïnvloedbare vriendjes. K.
read moreReactie op ‘Grens bereikt’
Oef, wat een verhaal. Ik ben hier terechtgekomen omdat mijn zoon, verslaafd aan drugs, in de war voor het eerst in 12 jaar weer contact met me heeft gelegd. Blij en in de war tegelijk. Uw verhaal is al 4 jaar oud zie ik maar ik wil er toch op antwoorden. Het valt me wel op dat u geen woord vuilmaakt aan de jeugd van uw kinderen; wat moeten die het zwaar hebben gehad. U verwacht inleving; uw kinderen helemaal! Geen klachten over hoe eenzaam u bent. Ik ken het, ben ook alleen en heb geen verdere familie maar toch: klagen doe je niet als moeder. Je vraagt: heb je een leuke kerst gehad? Laat ze vertellen, bijt je tong stuk en wie weet vragen ze hoe uw kerst was. Dan zegt u: eigenlijk niks bijzonders gedaan, beetje saai eigenlijk. Niet met tranen in de ogen, gewoon de feiten benoemen. Ook zou ik eens tellen hoe vaak u het woord ‘ik’ gebruikt in uw verhaal, wat er mis is gegaan in uw leven maar veel empathie voor uw kinderen kan ik niet ontdekken.. sorry maar het viel me op. Ik ken het gevoel máár ik ben de moeder, ik heb ook fouten gemaakt en denk even aan uw eigen ouders: wat als je alleen hoort ‘we waren zoooo verdrietig dat je niet bij ….. (vul maar in) was. Je hebt niet gebeld. Ik heb gehuild omdat je mijn verjaardag vergeten was enz enz. Klinkt heel vervelend, als je andere ouder gewoon blij is je te zien en je daarom kunt vertrekken als kind doet dat pijn! Ik zoek nu naar een weg om het contact na alle ellende toch ietwat te herstellen, als ik weet hoe het met mijn zoon uit 1978 gaat en we af en toe een appje zouden sturen ben ik al blij. Ik denk ook aan ZIJN pijn en ellende, hij heeft ook nogal wat meegemaakt. Hou daar rekening mee, ze zijn u niets verschuldigd na zo’n akelige jeugd....
read moreReactie op ‘Lotgenoten Arnhem’
Ik kom graag in contact met jullie; breuk met mijn zoon. Ik woon ook in Arnhem. J.
read moreReactie op een reactie op Oma 2
Wat een nare reactie. De oma is zo moedig dit te delen. En dan zo’n reactie. Moet dit wel geplaatst… (Anonieme reactie)
read moreLotgenoten Arnhem
Hallo, Ik zou ook graag met lotgenoten in contact komen. Ik woon in Arnhem, en mijn zoon wil mij niet zien. [Naam bekend bij de redactie]
read moreExcuses
Beste lezer, Door een technisch probleem is een deel van de berichten voor het forum de afgelopen tijd niet geplaatst. Heel vervelend! Wij hebben het probleem opgelost en doen er alles aan om het forum vanaf nu weer levend te houden. Om te zorgen dat het forum voor alle bezoekers een veilige plek is, plaatst de redactie alle bijdragen onder pseudoniem. Wil je een vraag, opmerking of suggestie plaatsen? Mail je bijdrage dan naar info@verbrokencontact, onder vermelding van ‘forum’. De redactie beslist over plaatsing.
read moreReactie op Oma 2
Ik hoor alleen maar zelfmedelijden, geen zelfreflectie. Een kind breekt niet zomaar. Toch vind ik het naar dat u zich zo rot voelt. C.
read moreOma 2
Ik word van binnen opgegeten door de genadeloze pijn dat ik mijn kleinkinderen niet mag zien en elk contact mij verboden wordt. Ik ben boos, radeloos, eenzaam met mijn knagende verdriet en hou de schijn op voor anderen dat alles goed gaat zodat ik mijn verdriet kan verbergen. Word gek vd gedachte wat ik bij mijn 3 kinderen verkeerd gedaan heb terwijl ik ze alleen met al mijn liefde en toewijding heb opgevoed. B.
read moreLosgelaten
Ik heb het contact verbroken met mijn 2 dochters. Ze hebben beiden een psychiatrische stoornis. Veel jaren hulpverlening, opnames en crisis. Ook goede stabiele perioden. Het verhaal is dat ze ongeveer tot hun 15e 16e verjaardag normaal en gezond waren, tot de ziekte bipolair erbij kwam. Het koste veel energie en na zoveel discussies en onenigheid heb ik besloten om ze los te laten. Oudste is 25 jaar en woont met 24 uur begeleiding en de jongste is 19 en woont nu tijdelijk op kamers. Mijn dochters besloten op eigen leven te leiden, geen medicatie in te nemen, geen eerlijke gesprekken met hulpverlening voeren en mij tocht voor alle goeds blijven vragen. Financieel heb ik veel te leiden gehad. Ik deed veel voor ze. Ik ben moe en ik kwam tot het besef dat ik dood kan gaan en ze op eigen benen met hulpverlening moeten leren omgaan. Ik ben nu 10 jaar bezig. Hun vader is na de echtscheiding vaak ook door ziekte afwezig. Het gaat tegen mijn instinct maar ik voel dat ik ze los moet laten en op afstand steunen. Ze zijn anders met de houding “mama los het op” . Onvolwassen gedrag en onverantwoordelijk. Ondanks alles wat ze voor hun 16e jaar thuis hebben geleerd. Een deel ziekte en andere is gedrag....
read more
Recente reacties