Losgelaten

Ik heb het contact verbroken met mijn 2 dochters. Ze hebben beiden een psychiatrische stoornis. Veel jaren hulpverlening, opnames en crisis. Ook goede stabiele perioden. Het verhaal is dat ze ongeveer tot hun 15e 16e verjaardag normaal en gezond waren, tot de ziekte bipolair erbij kwam. Het koste veel energie en na zoveel discussies en onenigheid heb ik besloten om ze los te laten. Oudste is 25 jaar en woont met 24 uur begeleiding en de jongste is 19 en woont nu tijdelijk op kamers. Mijn dochters besloten op eigen leven te leiden, geen medicatie in te nemen, geen eerlijke gesprekken met hulpverlening voeren en mij tocht voor alle goeds blijven vragen. Financieel heb ik veel te leiden gehad. Ik deed veel voor ze. Ik ben moe en ik kwam tot het besef dat ik dood kan gaan en ze op eigen benen met hulpverlening moeten leren omgaan. Ik ben nu 10 jaar bezig. Hun vader is na de echtscheiding vaak ook door ziekte afwezig. Het gaat tegen mijn instinct maar ik voel dat ik ze los moet laten en op afstand steunen. Ze zijn anders met de houding “mama los het op” . Onvolwassen gedrag en onverantwoordelijk. Ondanks alles wat ze voor hun 16e jaar thuis hebben geleerd. Een deel ziekte en andere is gedrag....

Read More

Reactie op ‘Hoe?’ 3

Beste mensen Ik lees dat alle verhalen verschillend zijn. Het ‘hoe of waarom ‘vind ik niet zo belangrijk maar er is een ding wat van mijn hart moet, waarom krijgen ouders altijd de schuld? En waarom moeten ouders dan maar weer contact zoeken? Iedereen kent wel hun eigen verhaal,’Later doe ik het anders’.,of jij het bent of je kinderen ,,je krijgt altijd alles terug, hoe goed je het denkt te doen. In de ogen van je kinderen doe je het nooit goed. Ik heb mijn ouders nooit iets kwalijk genomen, ondanks dat ik niet altijd met hun eens was ,of makkelijk heb gehad. Zij hebben ook gehandeld in hun goedheid en misschien ook gedacht ‘ ik doe het later anders’ na de mogelijkheden en opvoeding die er waren. Elk verhaal staat op zichzelf, dat realiseer ik mij terdege, maar als een ouder vraagt ‘wat er is of waarmee heb ik je gekwetst ‘, verwacht je toch van je kinderen antwoorden? Gedraag je na je volwassenheid. Beide kanten hebben hun story, vind daar de tussenweg en wees open en eerlijk naar elkaar. Voor gescheiden ouders misschien nog een boodschap, een kind kiest nooit tussen een vader of moeder dat wordt hun opgedrongen. Please stop ermee! Dit moest even van mijn...

Read More

Reactie op ‘Hoe?’ 2

beste Diny, Ook ik heb al bijna anderhalf jaar geen contact met mijn jongvolwassen kind. Wellicht kunnen we ervaringen uitwisselen over hoe hiermee om te gaan. Drie weken geleden was voor mij de druppel en is de situatie zo geëscaleerd tussen mij en mijn dochter (17). Dat ik haar vader heb gebeld en aangegeven dat ik met mijn handen in het haar zat. Of ze een paar dagen langer daar mocht blijven dan alleen het weekend. Ik wist niet meer wat ik met haar aan moest. Ik heb hem nog nooit gebeld in die 17 jaar! Dit heb ik uiteraard ook tijdens mijn woede naar haar geuit en of ze het normaal vindt zich zo te gedragen zoals het al weken ging, dat ik haar niet zo heb opgevoed etc. En dat ik het niet meer wist en mijn taak erop zat. Resultaat: Ze zit nog steeds bij haar vader, wil niet met mij praten/geen contact etc. Via haar vader ontvang ik een mail met de mededeling dat ze heeft besloten definitief daar te wonen en daaropvolgend een hele waslijst met financiële eisen en dat ze wil dat hij het volledige gezag krijgt (geldt nog maar voor 3 maanden, want oktober wordt ze 18) En als ik niet meewerk dat zijn dan e.e.a. gaat regelen d.m.v. een advocaat. Ik weet dat ik haar natuurlijk heb gekwetst, verdriet heb gedaan, ze had het waarschijnlijk nooit verwacht. Maar ik blijf zeggen, dit komt niet zomaar uit de lucht vallen. Maar ik kan nu ook geen kant op, kan haar niet dwingen. Maar voel me zo machteloos. Enige wat ik een paar keer heb gedaan. Een appje tijdens haar weekje Texel afgelopen week dat ik hoop dat ze veel plezier heeft, de week ervoor tijdens haar diploma-uitreiking (mocht er niet bij zijn) haar gefeliciteerd, gezegd dat ik trots op haar ben en van haar houdt. En vanmorgen een mail gestuurd, dat het me spijt etc. Heb me inhouden om niet te verwijten, nogmaals aangegeven dat ik haar steun in elke keuze die ze maakt en onvoorwaardelijk van haar hou, dat de deur altijd openstaat etc. Ik ga er vanuit dat ik voorlopig geen reactie krijg. Weet gewoon niet wat te doen, of wat echt goed is. Mijn ex heeft haar nu onder zijn hoede en ik weet dat hij zeker niet zijn best zal doen voor mij. Weet er iemand raad?...

Read More

Reactie op ‘Hulp of lotgenotencontact’

Waarom wordt hier geen reactie op gegeven? is toch een heel dringende vraag! en er zijn veel meer ouders (en kinderen) die lotgenotencontact zoeken. Ik kan het gek genoeg ook niet vinden….. vreemd en droevig

Read More

Hoe?

Heb geen contact met dochter. Hoe ga ik hier mee om? Diny  

Read More

Oproep LINDA.

Ben je gescheiden en zegt je gevoel dat het beter is als je kind zijn/haar vader niet meer ziet? Kies je er daarom voor om het contact tussen je kind en je ex voorlopig niet toe te staan, hoe moeilijk dat misschien ook is uit te leggen aan de buitenwereld? LINDA. Magazine komt graag in contact met moeders die deze keuze hebben gemaakt en hun verhaal in LINDA. willen delen. Voor aanmelding en/of vragen kun je mailen naar...

Read More